تـو را آفــریــده بــرای خـودش            تـو را بُـرده تا ابـتـدای خـودش

تو مـحـو خـدایـی و او محـو تو           شده غرق در جـلوه‌های خودش

هر آن جا خـدا بـوده تو بـوده‌ای           تو را بُرده او پا به پـای خودش

تو را می‌پرستم اگر میل اوست           به تن کرده بر تو ردای خودش

تو رازق، تو غافر، تو نعم الامیر           نشانـده تو را پس بجای خودش

نـمـازی بـخـوان تـا خـدا بشنـود           ز لبهای سرخت صدای خودش

نه ایـنکه خـدا خـون بهایت شده           شد اصلا خودش خون بهای خودش

نه تنها مسیـحی که حتی مـسیح           بگیـرد ز دستـت شـفـای خودش

نگاهت به هر کس که افتاده است           نـوشتـه دلـش را گـدای خـودش